- Katılım
- 28 Mart 2008
- Mesajlar
- 23.246
- Tepki puanı
- 2.148
- Puanları
- 163
- Yaş
- 40
- Bulunduğu Yer
- ŞANLIURFA
- Tuttuğu Takım
- GALATASARAY
Hizmetlisinin;Gizli Defterinden bir anı
Atatürkün en sevdiği hayvanın at olduğunu biliyorum. Fakat köpeği ve kuşları da çok severdi. Kuşçu Nuri Ustanın baktığı güvercinleri ve güvercinliği vardı.
Onların uçuşlarını hazla gözlerdi. Bir gezisinde kendisine armağan edilen bıldırcınları yememiş, bahçede kafeste saklanmasını istemişti. Fakat ne yazık ki Atatürkün yemeğe kıyamadığı kuşlar, birkaç gün sonra bir kedi tarafından yenmiş. Kafeste sadece tüyleri bulundu.
Birinci Dünya Savaşı sırasında ALP adında çok sevdiği iri bir köpeği varmış. Atatürkün kapısında nöbet bekler, hiç kimseyi içeriye bırakmazmış. Kurtuluş Savaşı sırasında daYunanlılardan alınmış beyaz-sarı karışık bir av köpeği vardı. Alber adındaki bu köpeği de çok severdi. Ölümüne de uzun boylu üzülmüştü.
Atatürkün Foks adında bir köpeği daha vardı. Yalovada Hasan Efendiden 50 liraya satın alınmıştı. O zaman da 50 lira oldukça önemli bir paraydı. Foks uzun süre köşkte kaldı. Bir Cumhurbaşkanı köpeği olarak, kendi cinslerinin hiçbirine kısmet olmayan rahat ve mutlu bir yaşam sürdü.
Atatürk Foksun yaşantısıyla yakından ilgilenirdi. Bir gün Ankarada köşkün bahçesinde dolaşırken, köpeğin hareketlerini dikkatle izliyordu. Foksun tembelliği mi üzerindeydi, neydi , bir köşeye çekilmiş, boş gözlerle sahibine bakıyordu.
Atatürk hayvana uzun uzun baktıktan sonra bana döndü. Bu hayvan aç dedi. Yemeğini az önce yedi, diye karşılık verdim.Yese böyle olur mu?sorusuna Bir tencere pilavı elimle verdim. Hem öyle bir pilav ki, fukaranın (yoksulun) evinde üç, dört kişi doyar. Hiç sesini çıkarmadı önce Çıkarmadı ama, aklına Foks gelmiş olacak ki, yemekten sonra sözü yine ona getirdi: Bu köpek çiftleşti mi?diye sordu. Anlaşılan Foksun keyifsiz halini, bu kez de cinsel durumuna yoruyordu..Konyada iki ay önce çifleşmişti dedim. O Orada kaldı. Ben burada bir şey oldu mu diye soruyorumHenüz olmadı Paşam O zaman Atatürk şöyle konuştu; Hayvanlar muayyen zamanlarda çiftleşirler. Onların hiç değilse bir zamanı var. Onlar kadar olamıyoruz. Atatürkün bu sözlerine için için ne kadar gülmüşümdür
Atatürkün en sevdiği hayvanın at olduğunu biliyorum. Fakat köpeği ve kuşları da çok severdi. Kuşçu Nuri Ustanın baktığı güvercinleri ve güvercinliği vardı.
Onların uçuşlarını hazla gözlerdi. Bir gezisinde kendisine armağan edilen bıldırcınları yememiş, bahçede kafeste saklanmasını istemişti. Fakat ne yazık ki Atatürkün yemeğe kıyamadığı kuşlar, birkaç gün sonra bir kedi tarafından yenmiş. Kafeste sadece tüyleri bulundu.
Birinci Dünya Savaşı sırasında ALP adında çok sevdiği iri bir köpeği varmış. Atatürkün kapısında nöbet bekler, hiç kimseyi içeriye bırakmazmış. Kurtuluş Savaşı sırasında daYunanlılardan alınmış beyaz-sarı karışık bir av köpeği vardı. Alber adındaki bu köpeği de çok severdi. Ölümüne de uzun boylu üzülmüştü.
Atatürkün Foks adında bir köpeği daha vardı. Yalovada Hasan Efendiden 50 liraya satın alınmıştı. O zaman da 50 lira oldukça önemli bir paraydı. Foks uzun süre köşkte kaldı. Bir Cumhurbaşkanı köpeği olarak, kendi cinslerinin hiçbirine kısmet olmayan rahat ve mutlu bir yaşam sürdü.
Atatürk Foksun yaşantısıyla yakından ilgilenirdi. Bir gün Ankarada köşkün bahçesinde dolaşırken, köpeğin hareketlerini dikkatle izliyordu. Foksun tembelliği mi üzerindeydi, neydi , bir köşeye çekilmiş, boş gözlerle sahibine bakıyordu.
Atatürk hayvana uzun uzun baktıktan sonra bana döndü. Bu hayvan aç dedi. Yemeğini az önce yedi, diye karşılık verdim.Yese böyle olur mu?sorusuna Bir tencere pilavı elimle verdim. Hem öyle bir pilav ki, fukaranın (yoksulun) evinde üç, dört kişi doyar. Hiç sesini çıkarmadı önce Çıkarmadı ama, aklına Foks gelmiş olacak ki, yemekten sonra sözü yine ona getirdi: Bu köpek çiftleşti mi?diye sordu. Anlaşılan Foksun keyifsiz halini, bu kez de cinsel durumuna yoruyordu..Konyada iki ay önce çifleşmişti dedim. O Orada kaldı. Ben burada bir şey oldu mu diye soruyorumHenüz olmadı Paşam O zaman Atatürk şöyle konuştu; Hayvanlar muayyen zamanlarda çiftleşirler. Onların hiç değilse bir zamanı var. Onlar kadar olamıyoruz. Atatürkün bu sözlerine için için ne kadar gülmüşümdür
