- Katılım
- 24 Ekim 2009
- Mesajlar
- 1.313
- Tepki puanı
- 308
- Puanları
- 83
- Bulunduğu Yer
- geLeceK karaNLık göLgeLEriNi ßize doğRu uZatmaKta
- Tuttuğu Takım
- GALATASARAY
Eskiden ucuz tükenmez kalemler vardı,
tükeneceği bilinen,bitmeden haber veren,
ucunu nefesle ısıtınca hiç olmazsa birkaç cümle daha götüren!
SevgiLim, eski sevgiLim!...
Bittiği anda biten bir tek seni tanıdım...
Yaşamak küçük insanların büyük izler bıraktığı bir oyuna benzer bazen.Bittiği zaman eve dönemediğimiz, kaldığı yerden devam eden; insanların ya birbirleri için hayatta kaldığı,yada birbirleri için hayattan kaçtığı bir oyun... Iki yarım kalmış öykünün kaçak aşıklarının buluştuğu,buluşanların gözyaşı bölüştüğü ve her sevişenin gün gelip mutlaka dövüştüğü hayatın, yarısı uğurlamak sanki…
Doğaçlama acıların en çok yakıştığı yer, aşk… Aşkın sokağı çıkmaz sokak!!Sokakları yıkayan gözyaşlarının nedeni belliydi. Herkes hayatta birileri ile karşılaşır ve artık azalmaya başlar. Seni tanıdığımda anlamıştım bunu. Kışta kar'ın öncesi nasıl güneşse, sende de aşkın arkası öyle savaştı....Söz aşktan açıldığında göz herşeye kolayca kapanıyordu seninleyken.
Aşk da aklımı kullanamıyordum ben, sadece sevmeyi becerebiliyordum...
Ateş açtığın,kanattığın ve sonunda dönup bakmadığın yaralarımı kendim öup okşuyor,sabahları öyle başlıyordum yeni güne. Yaralı olduğumu biliyordum,birtek ne kadar döküldüysem ortalığa,o kadar çalındığımı,kalanları toplasam yeniden bir ben daha etmiyeceğimi…
O yüzden parçalarımı yapıştırmayı denemiyordum, iyileşmek diye birşey varmıydı onu da bilmiyorum.En güzel yalanları kendime söylemeyi öğrenmiştim. Sihirli bir lambaydın sen ama ne senden cin çıkıyordu ne bende aşk bitiyordu.
'Gittiği yere gidiyordu bu aşk, sadece gittiği yere gidiyordu...'
Hayatıma taşınan ve zamanla aşınan herşeyin tersine sen durmadan çoğalıyordun....
Gün geçtikçe yaram azdı,camdaki kelebeğin kanadını kıran çocuk,aşktaki geleneğin canını yakacağını bildiğinden yaramazdı. Böyle durumlarda bir şeyler düşünmek hiç işe yaramazdı diye söylenip duruyordum...Sever,gelir,gider, anlar….
Her yönüyle duygulanan birinin hiç ağlamamış biriyle ilgili geniş zamanlı cümleleri sevmesi komikti biliyordum ama ben gülemiyor yalnızca ağlıyordum.
Sevmek bazı insanlarda tek başına işe yaramıyordu.İyi kalbi keşfedilmemiş ve umudunu kelimelerdeki –ecek –acak eklerine bağlamış insanlara tokat atmaktı sevap. Kendi yanağımı kendim kızartmıştım.
Boşunaydı dersler,sınavlar,testler… Notlar hep sıfırdı…
''Aşk en çok yukarıdakilerden hangisi dedim , A şıkkıydı her zaman aşk!! Boş bıraktığın soruydu.
''Aşk en çok aşağıdakilerden hangisidir diye sordum, D hepsiydi cevap seçemedin doğruyu…
Sınıfta kalmalıydın sen…
Ben unutsam sen gitsen unuttum gitti diyecektim herkese,böyle kolayca yalan söyleyecektim her sorana. Ama bana kim doğruları söyleyebilirdi ki kendimden başka? İçimden bir ses yaralıyordu hep beni: senin sevgin onun yüreğinde büyüsün, o senin kollarında başka rüyalara uyusun,ayip sana yaptığı!! Ayiptı bana yaptığın…
Içime akacaktı zehir, dışına taşmıştı çünkü, ayrıntıları unutacak kadar kaçmak istiyordum senden...
Vurgunluk halinde durgunlaşan yüreğim, herşeyi duygulara feda edebilecek kadar saftı hala...
Üstelik tüm biriktirdiğimi sende harcamış,tüm benliğimle teslim olmuştum sana.
Ben seni tanıdıktan sonra aşkta el değiştirme mevsimi gelmesin diye dua ederken, senin gömlek değiştirme mevsimin bana denk gelmişti. Buydu en acı olan...
Aşk'ın eşittir olarak kullandığı işlemlerde neden sonuç hep kesirli çıkar öğrenmiştim.Yaptığım tek doğru şey, en büyük yanlışımdı benim. Çünkü yanlış birini doğru bir aşkla sevmiştim.Yanlışlar doğrularıda alip götürdü hep…
Kendime söyleyecek çok lafım var,sana söyleyecekse sadece birkaç satırım... Benden uzak yeni yerlerde, orada doğmuşcasına tanıdık dur artık’ her gördüğüne selam ver, yanına her gelene çocukluk arkadaşınmış gibi hemen alış, dök içini iyi tanıdığın yabancılara, imren gördüğün en uyumsuz aşklara!
Yeterki bana kalbimi kırdığın yoldan geri dönme cam batar ayaklarına!..
Bir yerlerde bitiyor ağızda söz, hayatta umut, yürekte aşk.. Elinde kalemle başbaşa kalıyor insan ; hani o bitmeden haber veren, ucunu nefesle ısıtınca hiç olmazsa birkaç cümle daha götüren… anladım ki sevgilim, seninle birtek cümleyi dahi tamamlayamamışım ben!
Giderken en sevdiğin şarkıyı söyle bana, benim en sevdiğim şarkı olmasın ama
elveda
Emre Kalcı
tükeneceği bilinen,bitmeden haber veren,
ucunu nefesle ısıtınca hiç olmazsa birkaç cümle daha götüren!
SevgiLim, eski sevgiLim!...
Bittiği anda biten bir tek seni tanıdım...
Yaşamak küçük insanların büyük izler bıraktığı bir oyuna benzer bazen.Bittiği zaman eve dönemediğimiz, kaldığı yerden devam eden; insanların ya birbirleri için hayatta kaldığı,yada birbirleri için hayattan kaçtığı bir oyun... Iki yarım kalmış öykünün kaçak aşıklarının buluştuğu,buluşanların gözyaşı bölüştüğü ve her sevişenin gün gelip mutlaka dövüştüğü hayatın, yarısı uğurlamak sanki…
Doğaçlama acıların en çok yakıştığı yer, aşk… Aşkın sokağı çıkmaz sokak!!Sokakları yıkayan gözyaşlarının nedeni belliydi. Herkes hayatta birileri ile karşılaşır ve artık azalmaya başlar. Seni tanıdığımda anlamıştım bunu. Kışta kar'ın öncesi nasıl güneşse, sende de aşkın arkası öyle savaştı....Söz aşktan açıldığında göz herşeye kolayca kapanıyordu seninleyken.
Aşk da aklımı kullanamıyordum ben, sadece sevmeyi becerebiliyordum...
Ateş açtığın,kanattığın ve sonunda dönup bakmadığın yaralarımı kendim öup okşuyor,sabahları öyle başlıyordum yeni güne. Yaralı olduğumu biliyordum,birtek ne kadar döküldüysem ortalığa,o kadar çalındığımı,kalanları toplasam yeniden bir ben daha etmiyeceğimi…
O yüzden parçalarımı yapıştırmayı denemiyordum, iyileşmek diye birşey varmıydı onu da bilmiyorum.En güzel yalanları kendime söylemeyi öğrenmiştim. Sihirli bir lambaydın sen ama ne senden cin çıkıyordu ne bende aşk bitiyordu.
'Gittiği yere gidiyordu bu aşk, sadece gittiği yere gidiyordu...'
Hayatıma taşınan ve zamanla aşınan herşeyin tersine sen durmadan çoğalıyordun....
Gün geçtikçe yaram azdı,camdaki kelebeğin kanadını kıran çocuk,aşktaki geleneğin canını yakacağını bildiğinden yaramazdı. Böyle durumlarda bir şeyler düşünmek hiç işe yaramazdı diye söylenip duruyordum...Sever,gelir,gider, anlar….
Her yönüyle duygulanan birinin hiç ağlamamış biriyle ilgili geniş zamanlı cümleleri sevmesi komikti biliyordum ama ben gülemiyor yalnızca ağlıyordum.
Sevmek bazı insanlarda tek başına işe yaramıyordu.İyi kalbi keşfedilmemiş ve umudunu kelimelerdeki –ecek –acak eklerine bağlamış insanlara tokat atmaktı sevap. Kendi yanağımı kendim kızartmıştım.
Boşunaydı dersler,sınavlar,testler… Notlar hep sıfırdı…
''Aşk en çok yukarıdakilerden hangisi dedim , A şıkkıydı her zaman aşk!! Boş bıraktığın soruydu.
''Aşk en çok aşağıdakilerden hangisidir diye sordum, D hepsiydi cevap seçemedin doğruyu…
Sınıfta kalmalıydın sen…
Ben unutsam sen gitsen unuttum gitti diyecektim herkese,böyle kolayca yalan söyleyecektim her sorana. Ama bana kim doğruları söyleyebilirdi ki kendimden başka? İçimden bir ses yaralıyordu hep beni: senin sevgin onun yüreğinde büyüsün, o senin kollarında başka rüyalara uyusun,ayip sana yaptığı!! Ayiptı bana yaptığın…
Içime akacaktı zehir, dışına taşmıştı çünkü, ayrıntıları unutacak kadar kaçmak istiyordum senden...
Vurgunluk halinde durgunlaşan yüreğim, herşeyi duygulara feda edebilecek kadar saftı hala...
Üstelik tüm biriktirdiğimi sende harcamış,tüm benliğimle teslim olmuştum sana.
Ben seni tanıdıktan sonra aşkta el değiştirme mevsimi gelmesin diye dua ederken, senin gömlek değiştirme mevsimin bana denk gelmişti. Buydu en acı olan...
Aşk'ın eşittir olarak kullandığı işlemlerde neden sonuç hep kesirli çıkar öğrenmiştim.Yaptığım tek doğru şey, en büyük yanlışımdı benim. Çünkü yanlış birini doğru bir aşkla sevmiştim.Yanlışlar doğrularıda alip götürdü hep…
Kendime söyleyecek çok lafım var,sana söyleyecekse sadece birkaç satırım... Benden uzak yeni yerlerde, orada doğmuşcasına tanıdık dur artık’ her gördüğüne selam ver, yanına her gelene çocukluk arkadaşınmış gibi hemen alış, dök içini iyi tanıdığın yabancılara, imren gördüğün en uyumsuz aşklara!
Yeterki bana kalbimi kırdığın yoldan geri dönme cam batar ayaklarına!..
Bir yerlerde bitiyor ağızda söz, hayatta umut, yürekte aşk.. Elinde kalemle başbaşa kalıyor insan ; hani o bitmeden haber veren, ucunu nefesle ısıtınca hiç olmazsa birkaç cümle daha götüren… anladım ki sevgilim, seninle birtek cümleyi dahi tamamlayamamışım ben!
Giderken en sevdiğin şarkıyı söyle bana, benim en sevdiğim şarkı olmasın ama
elveda
Emre Kalcı
