hürrem sultan
Demirbaşlardan
- Katılım
- 25 Ağustos 2008
- Mesajlar
- 1.704
- Tepki puanı
- 754
- Puanları
- 113
Seninle aynı soyadı taşımayı hayal ederken,aslında yokluğunun senedine imzamı atmışım.
Davetiyemiz bile geç kalınmış tarihleri gösteriyormuş ama ben farkına varamamışım.
Gülüşlerin üvey evladıyım ben,gün yüzü görmemiş,acı miras bırakılmış…
Bu yüzden ne sen yaraşıyorsun ömrüme…
Ne de giydiğim bu gelinlik yakışıyor üzerime…
Cevap veremiyorum suallerime,kimin için bu süs püs …
Tüm bu gayretler kime?
Düğünümde cenaze marşı çalarken dans ediyorum göğsümdeki resminle…
Duvağıma sığınıyorum gözyaşımı saklamak için biçare halde…
Sonra…Gecenin hüznü gelip öpüyor alnımdan…
Kendi kendine gelin güvey olmak bu olsa gerek…
Seni hep sensiz yaşayacağımın sancısı,bilinen en acı gerçek…
Varlığını hayal edince gülesim geliyor birden..gayri meşru bir tebessüm bu , hiç varolmayan biz’den…
Bir keresinde mutlu etmiştin beni, şimdiyse perişan bıraktığın için sevinçlerimin hepsi öksüz kaldı (gözü açık giden) bu ruhsuz bedenden geriye…
Hiç kıramadığım için kıymetim olmadı sende…
haklıydın Belki de … sadece sevdiğimi söylerdim sana en masum halimle…
Sevdalı olmayanı daraltır tabi böylesine çok sevilme…
Bitti demeye dili varmıyor yüreğimin..
Sadece iki kelime söyleyebiliyor umutla,utanarak…
Seni seviyorum, beni sevmeyenim…
Bak yine
Hep aynı beste sana dair …
Hep aynı güfte …
hep iyi kal...