- Katılım
- 30 Mayıs 2008
- Mesajlar
- 4.865
- Tepki puanı
- 1.459
- Puanları
- 113
- Tuttuğu Takım
- BEŞİKTAŞ
Senmişsin Bütün Aşklar
Ah sevgilim.
Yastığın içindeki yoldur,
Tavanla karanlık arasındaki ruhun.
Çıkarsın gecenin on üçüne de,
Bütün kâinat noktadır,
Kalbinin akıntısında…
Sabahı uyutmayan gece,
Geceyi yoran zamansındır,
Ölümle sonsuzluk arasında…
Saklanmış aşk, sadakate ve ihanete.
Yalnızca Tanrı ölümsüz değildir,
Ne vakit çıksak, yedinci göğe.
Tırmalarız zamanı, el pençeyiz tenden tene.
Bak yıldızlara,
Işıldamayı çiziyorlar, gözden göze.
Yaşamda nice savaşlar kazandıysak, .
Yandıkça duaları külleştirdiysek,
Bir an olsun düşün.
Bir an olsun,
Düşündüğünü hisset!
Unutma yalnız değiliz ikimiz.
Unutma Tanrı içimizdeki biz!
Ah ölmeyi sevdiren sevgili.
Bir kesme işareti açabilsem,
Huzur ve mutluluk arasına.
Kim bilir, kaç Kudret geçecektir,
Alnında duran küçücük tomurcuğa?
Bahar akınca gözyaşından şahitlice.
Bülbüller gülü büyüttüğünde delice.
Mezarlar kazarken ruhun kılıfındaki kandan,
Bana duygularımdan bir elbise dikiver.
Yaşamın terzisiz şiirini yazarken kumaşım,
Bana eskiyen aşklarımdan yamasızlık göster.
Yazsam yüreğimden çıkan akıntıları.
Kaç insan doğar, aşk bağışından?
Varsa da yoktur,
Sen ile beni ayıran!
Yoksa da vardır,
Sen ile beni hatırlatan!
Bak geceyi öksürüyorum, içimde adamsızlık.
Unutmamaya direniyorum, yurdumda yalnızlık.
İntiharla sevişiyorum, vicdanım darmadağınık.
Düzen kopmuş da,
Melekler siniyor boyutuma.
Yarı acılı, yarı sevinçli kanatlarıyla buradalar.
Ağlamakla gülmek arasında sorguluyorlar.
Ne konuşabilirim ki?
Ne anlatabilirim ki?
Ya da,
Hangi hatıradan başlasam ki..?
Ah bir yudumlasan, meşaleli şurubumu.
Ciğerine yol olsa,
Bütün alevleri aşan, benliğim.
Senden bana, benden sana bir zihindir,
Aynı bilinç içinde çocukluk oynamak.
Fedakârlı, şefkatli, oyuncaklı bir ağlayışta,
Birbirimizin anasıyla babası olmak.
Öfkeli, kavgalı, şiddetli, sevişmeli bir yuvada,
Birbirimizin çarşafı ve yorganı olmak.
Çürümüş, yozlaşmış, satılmış bir toplumda,
Birbirimizin dini ve imanı olmak.
Ne duruyorsun sevgili!
İbadetinle örtsene kem gözleri..!
Aklım delilik törpülerken,
Çivi yazısında dâhice bir kadın.
Aynı yazının bulunuşu gibi,
Önümde duran boş kâğıdı kovalamak.
Bütün mürekkepler gözyaşına dönüştü,
Seni seviyorum dedikçe sana.
Bütün aşklar tek bir aşka dönüştü,
Unutmayı unutmamaya kazıdığımda.
Ah sevgilim,
Ölmeye susuzluk çeksek, sanrılarda.
Kalıbı terk etsek,
Gerçeğin içindeki yok oluşta.
Hep aynı aşkı yaşasak,
Sonsuz yaşamın yazgısında..!!!
Kudret Alkan / İstanbul
Nisan 2011
Ah sevgilim.
Yastığın içindeki yoldur,
Tavanla karanlık arasındaki ruhun.
Çıkarsın gecenin on üçüne de,
Bütün kâinat noktadır,
Kalbinin akıntısında…
Sabahı uyutmayan gece,
Geceyi yoran zamansındır,
Ölümle sonsuzluk arasında…
Saklanmış aşk, sadakate ve ihanete.
Yalnızca Tanrı ölümsüz değildir,
Ne vakit çıksak, yedinci göğe.
Tırmalarız zamanı, el pençeyiz tenden tene.
Bak yıldızlara,
Işıldamayı çiziyorlar, gözden göze.
Yaşamda nice savaşlar kazandıysak, .
Yandıkça duaları külleştirdiysek,
Bir an olsun düşün.
Bir an olsun,
Düşündüğünü hisset!
Unutma yalnız değiliz ikimiz.
Unutma Tanrı içimizdeki biz!
Ah ölmeyi sevdiren sevgili.
Bir kesme işareti açabilsem,
Huzur ve mutluluk arasına.
Kim bilir, kaç Kudret geçecektir,
Alnında duran küçücük tomurcuğa?
Bahar akınca gözyaşından şahitlice.
Bülbüller gülü büyüttüğünde delice.
Mezarlar kazarken ruhun kılıfındaki kandan,
Bana duygularımdan bir elbise dikiver.
Yaşamın terzisiz şiirini yazarken kumaşım,
Bana eskiyen aşklarımdan yamasızlık göster.
Yazsam yüreğimden çıkan akıntıları.
Kaç insan doğar, aşk bağışından?
Varsa da yoktur,
Sen ile beni ayıran!
Yoksa da vardır,
Sen ile beni hatırlatan!
Bak geceyi öksürüyorum, içimde adamsızlık.
Unutmamaya direniyorum, yurdumda yalnızlık.
İntiharla sevişiyorum, vicdanım darmadağınık.
Düzen kopmuş da,
Melekler siniyor boyutuma.
Yarı acılı, yarı sevinçli kanatlarıyla buradalar.
Ağlamakla gülmek arasında sorguluyorlar.
Ne konuşabilirim ki?
Ne anlatabilirim ki?
Ya da,
Hangi hatıradan başlasam ki..?
Ah bir yudumlasan, meşaleli şurubumu.
Ciğerine yol olsa,
Bütün alevleri aşan, benliğim.
Senden bana, benden sana bir zihindir,
Aynı bilinç içinde çocukluk oynamak.
Fedakârlı, şefkatli, oyuncaklı bir ağlayışta,
Birbirimizin anasıyla babası olmak.
Öfkeli, kavgalı, şiddetli, sevişmeli bir yuvada,
Birbirimizin çarşafı ve yorganı olmak.
Çürümüş, yozlaşmış, satılmış bir toplumda,
Birbirimizin dini ve imanı olmak.
Ne duruyorsun sevgili!
İbadetinle örtsene kem gözleri..!
Aklım delilik törpülerken,
Çivi yazısında dâhice bir kadın.
Aynı yazının bulunuşu gibi,
Önümde duran boş kâğıdı kovalamak.
Bütün mürekkepler gözyaşına dönüştü,
Seni seviyorum dedikçe sana.
Bütün aşklar tek bir aşka dönüştü,
Unutmayı unutmamaya kazıdığımda.
Ah sevgilim,
Ölmeye susuzluk çeksek, sanrılarda.
Kalıbı terk etsek,
Gerçeğin içindeki yok oluşta.
Hep aynı aşkı yaşasak,
Sonsuz yaşamın yazgısında..!!!
Kudret Alkan / İstanbul
Nisan 2011
