O ... | Hiçbir Anıyı Yakmayarak Kendimi Ancak Affettim |

_Ezel_

Özel Üye
Özel Üye
Katılım
30 Mayıs 2008
Mesajlar
4.865
Tepki puanı
1.459
Puanları
113
Tuttuğu Takım
BEŞİKTAŞ
Hava soğumuştu. Kızımın elini sıkı sıkı tuttum. Bıcır bıcır bir şeyler anlatıyordu yine. Diğer elinde az önce kendi başına seçtiği kitapların olduğu torbayı tutuyordu. Neşemiz yerindeydi, mutluyduk. Az önce içeride tanımadığımız bir sürü kişiyle sohbet etmiş, resimler çektirmiş, imza vermiş, kitaplar seçmiş, satın almış evimize gitmek üzere kapıdan çıkmıştık...

Biz kapıdan çıkmıştık ki...

Onu gördüm.

Diğer kapıdan bizim çıktığımız kitabevine giriyordu...

Kızım görmedi, görse anımsar mıydı emin değilim...

Sanki bir ağır çekim izliyormuş gibi izledim onu. Kapıdan girişini, elindeki çantayı tutuşunu, yürüyüşünü...

Vay be... Zaman böyle bir şey demek ki...



***


“Onun kitaplarını yeni eve taşıyacak mıyız?” diye sordu yardımcım mutfak kapısından başını uzatıp. O sırada mutfak masası üzerindeki kağıtlara yapılması gerekenler listesini sıralıyordum. Kafamı kaldırdım ve anlamak için bir süre yüzüne baktım...

“Onun kitaplarını yeni eve taşımamıza gerek yok değil mi, okula gönderilecekler kolisine koyuyorum” dedi...

“Koyma” dedim.

“Onlar benim!”

Anlamayan gözlerle baktı. Elimdeki kalemi bıraktım, kolundan tuttum, çalışma odasına çıkarken “ah bu kitaplık neler yapıyor bana bilsen” dedim. Kitaplıktan eski ciltli üç defter aldım “bak ben daha neleri atmadım” dedim. Defterlerden birini açtım.

“31 Aralık 2006 Paris-Yağmurlu bir gün...” diye başlıyordu. Kitaplığın önüne diz çöktük. Üç sayfayı sesli okudum:

“Bu günlük bitemedi gördüğün gibi. Yılın son günü üç sayfasına yazılmıştı, yeni yılın ilk günü hiç olmadı...”

Sonra diğer defteri uzattım. “Bak bu da benim için tutulmuş bir günlük. Ben bunu da atmadım, yakmadım. Ne fotoğrafları, ne mektupları... Çünkü hafızam her şeyi sildi. Çok garip ama sildi attı... Bunlara bakınca ödenmiş onca bedele rağmen aslında güzel bir şey için mücadele ettiğimi ve daha önemlisi, süresinin hiç önemi yok, gerçekten bir şey yaşadığımı anımsıyorum...”


***


Kendime kahve yaparken mutfağa girdi peşimden. “Ben olsam çoktan yok etmiştim hepsini” dedi.

“Yok” dedim.

“Artık bunu öğrendim. Yaşadıklarından arta kalanlar sana ait parçalar. Can yaksa da değerliler... Nasılsa geçiyor yangın, kalan sağlar senin oluyor...”

Yaptığımı saçma bulsa da bana inandığını biliyorum. “Nasıl durdun bu kadar sağlam? Güçlü müsün gerçekten, güçlüyü mü oynuyorsun?” diye sordu...

Güçlü mü? Hah!

Belki unutkanımdır, kim bilir?

“Dün onu gördüm... Beni görmedi. Birden arkasından seslenmeyi düşündüm. Sonra çok şaşırdım buna. Sanki çok eski bir arkadaşıma gidip kendimi hatırlatmaya çalışacak ve eski güzel günlerden hoşbeş edebilecekmişiz gibi bir duyguya kapıldım. Senden sonra şunlar bunlar oldu, bak Laliş yedi yaşında. Ben? Ben iyiyim, hakikaten çok iyiyim vs...

Bütün bu düşünceler beş saniyede filan geçmiş olmalı kafamdan. Önümden geçti gitti. Bir süre baktım arkasından. Biliyor musun, bence benimleyken daha güzeldi ve biliyor musun anladım ki ben onsuzken güzelleştim...”


***


Hiçbir anıyı yakmayarak kendimi ancak affettim...

İclal AYDIN
 
Ce: O ... | Hiçbir Anıyı Yakmayarak Kendimi Ancak Affettim |

“Artık bunu öğrendim. Yaşadıklarından arta kalanlar sana ait parçalar. Can yaksa da değerliler... Nasılsa geçiyor yangın, kalan sağlar senin oluyor...”

çok hoş we anlamlı bidenemmm:(
 
Ce: O ... | Hiçbir Anıyı Yakmayarak Kendimi Ancak Affettim |

Hiçbir anıyı yakmayarak kendimi ancak affettim...

mükemmel bu söz yeter bence. saol ablam
 
Ce: O ... | Hiçbir Anıyı Yakmayarak Kendimi Ancak Affettim |

bencede fehmi:(Yüreğinize sağlık
 
Ce: O ... | Hiçbir Anıyı Yakmayarak Kendimi Ancak Affettim |

Teşekkürler Abla emeğine sağlık paylaşımın için.
 
Ce: O ... | Hiçbir Anıyı Yakmayarak Kendimi Ancak Affettim |

seninde okuyan gözlerine sağlık emrah:)Teşekkürlerr
 
Ce: O ... | Hiçbir Anıyı Yakmayarak Kendimi Ancak Affettim |

“Ben olsam çoktan yok etmiştim hepsini”

ben beni acıtan hiçbir anıyı saklamam saklayamam o insana dair ne varsa çıkarırım hayatımdan anısınada adınada gerek yoktur.
eline sağlık güzeldi
 
Back
Yukarı